Cupping sensoryczny i przemysłowy to dwa różne podejścia do oceny jakości kawy. Pomimo że oba mają na celu określenie smaku i aromatu kawy, istnieją między nimi istotne różnice. W tym artykule przyjrzymy się tym różnicom i wyjaśnimy, jakie są korzyści każdego podejścia.
Cupping sensoryczny jest metodą oceny kawy, która jest często stosowana w kawiarniach i przez palarnie kawy specjalnej. Polega na przygotowaniu kilku próbek kawy w identyczny sposób i ocenie ich na podstawie pięciu kryteriów: aromat, smak, kwasowość, ciało i posmak. Podczas cuppingu sensorycznego degustatorzy oceniają każdy kryterium na skali punktowej od 0 do 10 i tworzą notatki dotyczące każdej próbki. Metoda ta pozwala na szczegółowe zbadanie każdej kawy i porównanie jej z innymi.
Z drugiej strony, ocena przemysłowa kawy to podejście, które jest częściej stosowane w dużych palarniach i fabrykach produkujących kawę. Polega na ocenie kawy za pomocą specjalnego narzędzia o nazwie „refraktometr”, który mierzy poziom cukru w kawie i pozwala na oszacowanie potencjalnej jakości kawy. Metoda ta jest mniej subiektywna niż cupping sensoryczny, ale nie bierze pod uwagę innych czynników wpływających na smak i aromat kawy.
Główną zaletą cuppingu sensorycznego jest to, że jest to metoda subiektywna, co oznacza, że każdy degustator może mieć inny odczucie smakowe i aromatyczne. To pozwala na bardziej szczegółowe zbadanie kawy i określenie, które cechy są najważniejsze dla danego degustatora. W przypadku oceny przemysłowej kawy wynik jest bardziej obiektywny, ale nie uwzględnia indywidualnych preferencji degustatorów.
Podsumowując, cupping sensoryczny i ocena przemysłowa kawy to dwa różne podejścia do oceny jakości kawy. Cupping sensoryczny jest bardziej subiektywny i umożliwia szczegółowe zbadanie każdej kawy, podczas gdy ocena przemysłowa kawy jest mniej subiektywna, ale bardziej obiektywna. Ostatecznie wybór między tymi dwoma metodami zależy od preferencji i celów degustatora lub palarni kawy.